Τρίτη 27 Σεπτεμβρίου 2011

Rakas Päiväkirja ...

 σκεφτόμουν...
 Πριν από λίγες μέρες, παρομοίωσα την ζωή με ένα παιχνίδι. Και παρουσίασα τον εαυτό μου όχι ως παίκτη αλλά ως πιόνι. Κι αν λοιπόν ήμουν τελείως, μα τελείως λάθος;
 Αυτή είναι η ζωή - αυτό είναι το παιχνίδι. Ένα κουμπί Restart θα βοηθούσε πολύ τα πράγματα αφού θα μπορούσες να διορθώσεις όλες τις λάθος κινήσεις σου και να βρεθείς νικητής με όλα τα σπιτάκια του ταμπλό δικά σου.. Τέτοιο κουμπί όμως δεν υπάρχει.. Συνεπώς πρέπει να τελειώνουμε την κάθε παρτίδα και να υποστούμε τις συνέπειες των πράξεων μας (-πολλές φορές μάλιστα χωρίς να περάσουμε απ' την αφετηρία)...
 Σκοπός του παιχνιδιού όμως είναι να περάσουμε καλά. Άσχετα από το αν παίζουμε επειδή το θέλουμε ή όχι. Ίσως λοιπόν γι' αυτό να βρισκόμαστε σ' αυτή τη γη. Για να είμαστε ευτυχισμένοι. Ή τουλάχιστον να.. προσπαθούμε να είμαστε. Ποιό το όφελος αν απλά.. υπάρχουμε; Αν απλά μετακινούμαστε γύρω γύρω περιμένοντας να χάσουμε;
 Κάθε τέλος είναι οριστικό. Όμως και κάθε αρχή, καινούργια. Για κάθε παρτίδα που τελειώνει, αρχίζει μια νέα που πρέπει να κερδιθεί.
 Γιατί πρέπει να είμαστε ευτυχισμένοι... 

3 σχόλια:

Mr. Hubert είπε...

Παίζουμε γνωρίζοντας πως δεν είναι όλες οι ζαριές ευνοικές όμως πρέπει να κάνουμε την καλύτερη κίνηση που μπορούμε με την κάθε μια. Πρέπει να παίζουμε γνωρίζοντας πως δεν γίνεται όλα τα σπιτάκια του ταμπλό να είναι δικά μας, και μπορούμε να πετύχουμε μια μικρή αλλά καθόλου ευκαταφρόνητη νίκη όταν στο τέλος μιας παρτίδας καταλήξουμε με περισσότερα σπιτάκια από την προηγούμενη...

Leviathan είπε...

paixnidi einai ontos...oso gia to prepei na eimaste eutixismenoi, ego 8a elega na ma8oume na eimaste eutixismenoi me apla pragmata...

kalispera!

Ανώνυμος είπε...

πολύ σωστός!
απλά δε θα συμφωνήσω στο "ευτυχισμένοι". δεν υπάρχει απόλυτη και συνέχης -αν μπορώ να το πω έτσι- ευτυχία, αλλά ευτυχισμένες στιγμές! τις οποίες δυστυχώς δεν τις βιώνουμε όπως θα έπρεπε!
καλημέρα:)