Oh, look at all the fucks I give!

 Τις τελευταίες μέρες παρατήρησα την αλλαγή στον εαυτό μου. Παλιότερα, όταν νοιαζόμουν πραγματικά για ένα πρόσωπο ή μια κατάσταση, τρελαινόμουν και μόνο στη σκέψη ότι ο κόσμος γύρω απ' αυτό, τα συναισθήματα μου πρόκειται να διαλυθούν. Αλήθεια, ένιωθα ότι η καρδιά μου θα σπάσει, ότι θα εκραγώ ολόκληρος κι ανέβαζα 197 σφυγμούς το λεπτό. 

I don't care & I love it! 

 Συνήθιζα να νοιάζομαι για τους πάντες και τα πάντα σε σημείο αηδίας. Ακόμη κι όταν τα πράγματα, οι καταστάσεις ήταν δύσκολες, ακόμη κι όταν έφτανε ο κόμπος στο χτένι, ακόμη και μετά από υποχωρήσεις απ' τη μεριά μου κι ας ήξερα πως ήμουν σωστός.
Ε, λοιπόν... κουράστηκα. 

Κ Ο Υ Ρ Α Σ Τ Η Κ Α . Οι αντοχές μου σ' αυτό τον τομέα έχουν πραγματικά εξαντληθεί. Βαρέθηκα. Βαρέθηκα να νιώθω τα ίδια και τα ίδια. Βαρέθηκα ν' ακούω τα ίδια και τα ίδια. Δε μπορώ να ασχολούμαι άλλο. Ειλικρινά έχω εξαντληθεί και θέλω να νιώσω ελεύθερος, ας γίνει ό,τι θέλει.. Λυπάμαι.

Oh, this Autumn feeling..

  Το Φθινόπωρο έκανε ήδη αισθητό τον ερχομό του. 

 Ξέρεις... αυτό το συναίσθημα της πρώτης ψύχρας μετά το ζεστό καλοκαιράκι..; Αυτό ακριβώς εννοώ. Αυτό ακριβώς που μου είχε λείψει.
 Το καλοκαίρι μου φάνηκε πρωτοφανώς μακρύ και σε γενικές γραμμές χαίρομαι για το χειμώνα που έρχεται.
 Και φυσικά, όπως κάθε άλλη φορά όλοι θα θέλουμε να βάλουμε στόχους για τη σεζόν που έρχεται. Όμως για πρώτη φορά στα χρονικά, εγώ δε θα ακολουθήσω αυτό το δρόμο, αφού για 'μένα δεν φάνηκε ποτέ αποδοτικός.
 Κανένα πρόγραμμα λοιπόν, ό,τι μας έρθει...

Καλό Χειμώνα!

The Comeback

 Το Ημερολόγιο του Τρελοκάπελα δημιουργήθηκε σε μια δύσκολη περίοδο, όταν το είχα αλήθεια πολλή ανάγκη. Με βοήθησε να ξεπεράσω αρκετά εύκολα καταστάσεις και στην πορεία, ακόμη και πρόσωπα.
  Πέρασε όμως πολύς καιρός απ' την τελευταία μου ανάρτηση. Πραγματικά πολύς καιρός και λυπάμαι γι' αυτό. Ουσιαστικά, ο τελευταίος χρόνος της ζωής μου αποτυπώθηκε μόλις σε μια ανάρτηση, κι σ' αυτή, διόλου ξεκάθαρα... Ίσως αυτό να συνέβη επειδή θεώρησα πως το blog αυτό ολοκλήρωσε το σκοπό του, ή ίσως επειδή έπαψε να με βοηθά και να με στηρίζει πια.. ή απλά επειδή (και δε θέλω ούτε στο ελάχιστο να το πιστέψω) κουράστηκα να ασχολούμαι μ' αυτό.
  Ίσως απ' την άλλη να καταπιάστηκα τόσο πολύ με τη νέα μου πραγματικότητα, που απλά... το παραμέλησα όσο δεν πάει... Θέλω να πιστεύω πως αυτή, η τελευταία δηλαδή, είναι και η εκδοχή που ανταποκρίνεται όσο καμιά άλλη στην πραγματικότητα. Γιατί αλήθεια η ζωή μου φέτος, άλλαξε μέσα σε μια μόλις μέρα και συνέχισε να μεταβάλλεται στο ελάχιστο πέρασμα του χρόνου...

  Όπως και να 'χει... ένα χρόνο μετά, 2 εξάμηνα, 2 μετακομίσεις, πολλές γνωριμίες και συναισθήματα μετά... ο Τρελοκάπελας, επέστρεψε.

  Καλό βράδυ..!

Hello February !

... Και κάπως έτσι, ήρθε και ο Φλεβάρης! 

Καταρχάς, καλή χρονιά..! Δεν μου δόθηκε η ευκαιρία να ευχηθώ για το νέο έτος μέχρι τώρα. Ελπίζω λοιπόν η καινούργια χρονιά να φέρει σε όλους μας ό,τι πραγματικά ποθούμε!

Ο πρώτος μήνας του χρόνου παρουσίασε αρκετό ενδιαφέρον και στιγματίστηκε απ' την πρώτη μου εξεταστική, μια ιδιαίτερη θα έλεγα εμπειρία. Τα πήγα αρκετά καλά πιστεύω και είμαι πραγματικά ευτυχής που σήμερα -επιτέλους- τελείωσε!

*Τα προηγούμενα δύο χρόνια προσπάθησα να βάλω στόχους, να τα ''προγραμματίσω''. Μέγα λάθος. Φέτος, λοιπόν, νέα τακτική. Η ζωή δεν μπορεί να δαμαστεί, οπότε όπως μας έρθει! 

Καλό βράδυ!