Τις τελευταίες μέρες παρατήρησα την αλλαγή στον εαυτό μου. Παλιότερα, όταν νοιαζόμουν πραγματικά για ένα πρόσωπο ή μια κατάσταση, τρελαινόμουν και μόνο στη σκέψη ότι ο κόσμος γύρω απ' αυτό, τα συναισθήματα μου πρόκειται να διαλυθούν. Αλήθεια, ένιωθα ότι η καρδιά μου θα σπάσει, ότι θα εκραγώ ολόκληρος κι ανέβαζα 197 σφυγμούς το λεπτό.
 |
| I don't care & I love it! |
Συνήθιζα να νοιάζομαι για τους πάντες και τα πάντα σε σημείο αηδίας. Ακόμη κι όταν τα πράγματα, οι καταστάσεις ήταν δύσκολες, ακόμη κι όταν έφτανε ο κόμπος στο χτένι, ακόμη και μετά από υποχωρήσεις απ' τη μεριά μου κι ας ήξερα πως ήμουν σωστός.
Ε, λοιπόν... κουράστηκα.
Ε, λοιπόν... κουράστηκα.
Κ Ο Υ Ρ Α Σ Τ Η Κ Α . Οι αντοχές μου σ' αυτό τον τομέα έχουν πραγματικά εξαντληθεί. Βαρέθηκα. Βαρέθηκα να νιώθω τα ίδια και τα ίδια. Βαρέθηκα ν' ακούω τα ίδια και τα ίδια. Δε μπορώ να ασχολούμαι άλλο. Ειλικρινά έχω εξαντληθεί και θέλω να νιώσω ελεύθερος, ας γίνει ό,τι θέλει.. Λυπάμαι.
1 σχόλιο:
μη λυπάσαι! πραγματικά μη λυπάσαι καθόλου!! χαραμίζουμε τη ζωή μας βάζοντας άλλους πάνω από τον εαυτό μας και τελικά χάνουμε τον εαυτό μας και συνήθως δεν αξίζει κιόλος!
εσύ να είσαι καλά και όλα τα άλλα θα ερθούν!! αυτό έχω καταλάβει πλέον!
τα φιλιά μου! :)
Δημοσίευση σχολίου