Πέμπτη 6 Δεκεμβρίου 2012

The New Hatter

Το τελευταίο τρίμηνο υπήρξε.. ενδιαφέρον. Αν και όλα στην ζωή μου έχουν αλλάξει ριζικά, όλα παραμένουν ίδια. Ας τα πάρουμε όμως απ' την αρχή. 

  Στις 30 Σεπτεμβρίου έφυγα απ' την πόλη μου κι εγκαταστάθηκα οριστικά στα όμορφα Ιωάννινα. Με βάση τα μόρια και το μηχανογραφικό μου, ήξερα απ' την πρώτη στιγμή ότι θα βρεθώ εκτός Θεσσαλονίκης. Θα υπέθετε κανείς, λοιπόν, ότι ήμουν προετοιμασμένος για κάτι τέτοιο. Σύμφωνα όμως με το πάνσοφο ρητό, όταν ο άνθρωπος κάνει σχέδια, ο Θεός γελάει. Στην δική μου περίπτωση πάντως, πρέπει να ξεκαρδίστηκε. Πάνω που είχα ετοιμαστεί για όλα - παρά την μπόλικη συναισθηματική πίεση - ξετυλίχθηκε μια σειρά απρόσμενων, ατυχών γεγονότων, η οποία με έβγαλε εντελώς εκτός προγράμματος. Το αποτέλεσμα; Να μην θέλω να φύγω, να έχω πεισμώσει και να παίρνω τα πάντα στραβά. Η μόνη σκέψη που στροβιλίζονταν στο μυαλό μου ήταν πως πηγαίνοντας σε μια μικρότερη πόλη, πάω την ζωή μου ένα βήμα πίσω... Έτσι λοιπόν, η μετακόμιση μου, δεν ήταν ιδιαίτερα ευχάριστη.
 Όμως προσαρμόστηκα γρήγορα - ίσως γρηγορότερα απ' ό,τι περίμενα - αν μου επιτρέπεται να πω κάτι τέτοιο, καθώς μετράω εδώ μόλις 2 μήνες και κάτι... Εννοείται πως η Θεσσαλονίκη μου λείπει, γι' αυτό κι έχω γυρίσει ήδη δύο φορές. Όμως εδώ ζω πλέον, εδώ έχω κάτι να κάνω, ένα σκοπό, ένα στόχο. Έχω συνηθίσει και μου αρέσει. 
 Συνεπώς, αν και άλλαξε εξ ολοκλήρου η καθημερινότητα μου, η ζωή μου, όλα είναι πια... συνηθισμένα. Τίποτε δεν έχει αλλάξει.  

 Εκτός από το σκηνικό όμως άλλαξαν και τα πρόσωπα. 
Οικογενειακώς θα μπορούσε να πει κανείς ότι έχουμε σκορπιστεί στις τέσσερις μεριές του ορίζοντα. Αλλού ο ένας, αλλού ο άλλος. Βέβαια προς το παρόν βλεπόμαστε πολύ τακτικά, κάτι που όπως είναι φυσικό και αναπόφευκτο εξαιτίας των αποστάσεων, αργά ή γρήγορα θα αλλάξει. 
 Κάτι που δεν περίμενα με τίποτα, ήταν αυτό που έγινε με τους φίλους μου. Ενώ όλοι ήμασταν πεπεισμένοι ότι φεύγοντας, θα απομακρυνόμασταν, έγινε το εντελώς αντίθετο. Εκμεταλλευόμενοι την τεχνολογία στο έπακρο, με κάποιους έχουμε έρθει πολύ πιο κοντά. Για την ακρίβεια, μιλάμε πολύ περισσότερο απ' ότι όταν ήμουν στην Θεσσαλονίκη και με κάποιους μιλάω περισσότερο απ' ότι οι ίδιοι μεταξύ τους... Δεν ξέρω που οφείλεται αυτό, απλά το απολαμβάνω! 
 Όσον αφορά τα παιδιά που έχω γνωρίσει εδώ είναι στην πλειοψηφία τους πολύ καλά. Δυστυχώς όμως, τα άτομα που ταιριάζω πάρα, πάρα πολύ και κολλήσαμε αμέσως, είναι από άλλο τμήμα κι έτσι δεν έχουμε την ευκαιρία να βρισκόμαστε όσο θα θέλαμε... Στο τμήμα μου από την άλλη, ενώ αρχικά η παρέα ήταν πολύ επιφανειακή, τις τελευταίες μέρες έχουν γίνει σημαντικά βήματα προόδου! Αρχίζουμε σιγά σιγά να δένουμε, αν και όπως είναι φυσικό.. δεν ταιριάζουν όλοι με όλους! Ελπίζω πάντως σε μια καλή εξέλιξη... 
 Σε γενικές γραμμές πάντως, παρατήρησα πως τα παιδιά εδώ είναι αρκετά κλειστά (και σκέψου - αυτό το λέω εγώ!). Αυτό ίσως οφείλεται στο ότι πολλές παρέες σχηματίστηκαν από νωρίς και δεν διεύρυναν εύκολα τον κύκλο τους. Εγώ μια φορά, λύθηκα εξ αρχής, και ώρα μου ήταν! Από την πρώτη μέρα μιλούσα σε όλους, ακόμη και με τις πιο χαζές αφορμές. Αφού δεν με αναγνωρίζω, όπως και όλοι όσοι με ξέρουν από παλιά.. Υποθέτω, λοιπόν, ότι αυτό είναι καλό. 

Συνοψίζοντας με μια απλή πρόταση.. ένας νέος Τρελοκάπελας γεννήθηκε. 

Καλό απόγευμα!
Χρόνια πολλά στους εορτάζοντες! 

6 σχόλια:

Dreamer είπε...

Αααα ρεε Τρελοκάπαλε(σωστά το είπα;; :Ρ) Δεν πειράζει κάνεις μια καινούργια αρχή!Θα έχει και τα καλά τις και τα κακά της!!Αλλά θα περάσουν!! :)) Αχχ ωραία Θεσσαλονίκη!! :)

Mad Hatter είπε...

Dreamer... Αχ αυτές οι κακές στιγμές! Μας βασανίζουν.. Ζω για τη μέρα που θα υπάρχουν μόνο μαγευτικές, υπέροχες, σούπερ εκπληκτικοτρομερές στιγμές!

Θεοδώρα Βαγιώτη (Filoteo) είπε...

Όντας μεγάλη πια, θέλω να σου πω ότι βρέθηκα για σπουδές στα Γιάννενα, όταν είχε ανοίξει το καινούριο πανεπιστήμιο στη μονή Δορούτης (υπήρχε και ένα - παλιό - στο κέντρο σχεδόν της πόλης). Την πόλη την αγάπησα την τρίτη μέρα μετά την έλευσή μου, όταν πήρα το θάρρος να εξερευνήσω με έναν χάρτη το μέρος.Ερωτεύτηκα τη λίμνη, το κάστρο, τους ανθρώπους...θέλω να σε συμβουλεύσω να δικτυωθείς σε βιβλιοθήκες, ωδεία...ό,τι μπορείς για να γνωρίσεις τον ντόπιο κόσμο. Μην κολλήσεις μόνο στους φοιτητές. Πέρασα εκεί τις ωραιότερες στιγμές της νεανικής μου ζωής και το οφείλω σε αυτούς. Επομένως, σχετικά είναι όλα. Η ίδια κατάσταση γεννάει διαφορετικά συναισθήματα σε μένα και σε σένα, αλλά έχω εμπιστοσύνη στην πολη ότι θα σε αποζημιώσει.

Δανάη είπε...

ΓΙΑΝΝΕΝΑΡΑ ΚΙ ΕΣΥ;
Θα περάσεις υπέροχα, δε το συζητώ!
Ψήσου για συνάντηση!
Δευτεροετής εδώ!

Mad Hatter είπε...

◆filoteo... Μακάρι να είναι όπως τα λες! Η πόλη έχει πολλές ομορφιές κι έχω αρχίσει να την αγαπάω.. Μεγαλώνει μέσα μου, και την νιώθω κάθε μέρα όλο και πιο δική μου!

◆Δανάη... Ααχχ Γιάννενα ναι! Το ελπίζω! Μέχρι τώρα όλα είναι αρκετά καλά.. Συνάντηση ε; Γιατί όχι;! Σίγουρα! :)

Leviathan είπε...

Πολύ χαίρομαι με αυτά που διαβάζω!!!

Χρόνια πολλά πολλά και ευτυχισμένα εύχομαι από καρδιάς σε σένα και όλους αυτούς που αγαπάς! Υγεία, χαρά, αγάπη μα και πολύ κουράγιο και υπομονή!! Να περάσεις υπέροχα όλες αυτές τις μέρες!! Πολλά φιλιά!! :)