Όχι ακριβώς ''σεντούκι'' αλλά κάτι παρόμοιο. Για τέσσερα περίπου χρόνια.. μια ξεχασμένη φωτογραφική μηχανή και -το βασικότερο- το φιλμ της.. Αποφάσισα λοιπόν να το εμφανίσω...
Δεν νομίζω πως μπορώ να περιγράψω τα ακριβή συναισθήματα μου. Χαρά, θλίψη, μα θαρρώ νοσταλγικότητα κυρίως.
Πρόσωπα, καταστάσεις, φιλίες, συναισθήματα.
Μια διαφορετική πραγματικότητα, χαμένη.
Αυτές οι φωτογραφίες περιέχουν ένα μεγάλο κομμάτι της ζωής μου. Το οποίο όμως, καλώς ή κακώς, ανήκει στο παρελθόν.
Όμως αν και πρόκειται για στιγμές περασμένες, είμαι πραγματικά ευγνώμων που τις έζησα.
Θα τις θυμάμαι για πάντα. Θα τις αγαπώ.
Θα τις θυμάμαι για πάντα. Θα τις αγαπώ.
1 σχόλιο:
Να τις αγαπάς...ότι καλύτερο :) καλησπέρα!
Δημοσίευση σχολίου